Delizeka

Gözlerimi ufuklarda kaybettiğimden beri hüzünlerim hep bahar yaşıyor. Durupta dinlediğim şehrin kapılarını neden hep karabasanlar açar diye merak ederdim eskiden. Sularında kaybolduğum denizler kadar büyük olmak istediğim de olmuştu aslında. Ben sana yalan söylemem; gökyüzünde güneş olmadığımı, bir ay gibi karanlıklarda parlamayı bile beceremediğimi, küçük bir çocuğun utancı kadar saf […]

Nice yıllar geçmiştir, toprağa atılan tohumun gözlerini açıp kainata meyve vermek için yaşamla tanışmasının üzerinden… Bir kuş bir pencereye konmuş, ona donuk gözlerle bakan insanı farketmeden, sıradanlığın keyfini çıkarırcasına kaybolmuş ve geride birşey bırakmamıştır. Bir çocuğun, topunun patlamasına üzgün olduğu kadar kendini üzgün bulan için, yalnızlık acaba ne kadar ufka […]

İki damla baldıran zehiriydi damlayan karanlık sulara. Ay korkudan bulutların arkasına gizlenmişti. Şehrin ışıkları sislenmiş ve insanları endişelenmişti. Bir sıkıntı basmıştı yüreklere. Yaşamak vakti daralmıştı. İki çift göz başka ufuklardaydı.. Alabildiğine soğuktu suları boğazın. Kıyıdakilerde bir vurdumduymazlık uyanmıştı.. Gökyüzü “ah” ediyordu. Umutlar yok oluyordu. Bir “sönmekti” gidiyordu… Zaman daralmıştı, başka […]